Issız adamın ardından - Çağan Irmak

Günümüzün İstanbuluna gelene kadar
Neler gitti elimizden bir bilseniz?

Hep ilişkiler dağıldı,
Yürekler kanadı durmadan,
Affedemedik bir türlü ne kendimizi, ne de sevdiğimizi.

Gelip geçen modalara kapıldık hep,
Davranışlarımızı şekillendirmelerine izin verdik onların,
Anlayamadık ki son pişmanlık fayda etmez.

Halbuki varolmalıydık sadece ve sessizce..

Sonra kaybettiklerimizin, taşıdık ruhumuzda izlerini,
Yeni dünyalar kurabilecekmişiz gibi,

Sadecesi kendimizi kandırarak ve
Her geçen gün biraz daha batarak bu çamura.